تجارت بین المللی : جنگ بر سر منابع

منابع محدود و مصرف بی‌نهایت

ما در دنیایی با منابع محدود زندگی می‌کنیم که بسیاری از آن‌ها به‌سرعت در حال مصرف شدن است. با توجه به این واقعیت که بازارهای نوظهور مانند BRICS (برزیل، روسیه، هند، چین و آفریقای جنوبی) از نظر استانداردهای زندگی و توسعه اقتصادی به کشورهای توسعه یافته غربی می‌پیوندند، تمایل به مصرف منابع در این کشورها منجر به جنگ طولانی و تلخ بر سر منابع خواهد شد.

روندی که اخیراً در تجارت‌ بین ‌المللی مشاهده شده است این است که گسترش رقابت شرکت‌ها در مصرف منابع موجود در جهان، منجر به برنده شدن یک شرکت و دستیابی به تمامی منابع می‌شود. به‌عنوان مثال، دولت‌های هند و چین فعالانه در خاورمیانه و آفریقا مشغول خریداری دارایی و زمین هستند که به اعتقاد آن‌ها می‌تواند برای حفظ مصرف شهروندان خود در سال‌های آینده مورد استفاده قرار گیرند.

چین برنده کلیه منابع

علاوه بر این تا زمانی‌که مبارزه در زمینه منابع مطرح است، دولت چین از سایر کشورها جلوتر است. این کشور به‌شدت در منطقه MENA (خاورمیانه و شمال آفریقا) بر روی نفت و مواد معدنی، فلزات و محصولات کشاورزی سرمایه‌گذاری کرده است. این سبقت در کسب منابع توسط چینی‌ها باعث واکنش خصمانه‌ای از سوی آمریکایی‌ها و اروپایی‌ها شده است. دولت چین دارایی‌های بسیار زیادی را از آن خود کرده است و به همین دلیل، به‌راحتی قادر به دستیابی به این منابع از جمله خرید مناطق بزرگی از زمین، به‌دست آوردن حقوق ذخایر نفتی، فلزات و مواد معدنی است.

غارت منابع جهانی و پیامدهای آن

پیامدهای جنگ بر سر منابع، در سرتاسر کشور‌های توسعه یافته و در حال توسعه مشاهده می‌شود که خود زنگ خطری جهت آغاز جنگ مسلحانه‌ای است که با مقاومت مردم محلی در این کشورها مواجه خواهد شد. علاوه بر این، چه کسی مایل به دیدن غارت منابع مربوط به یک کشور توسط سرزمین‌های خارجی است؟ نکته قابل توجه این است که بسیاری از شرکت‌های بین‌المللی هم اکنون با دولت‌هایشان، در خصوص غارت منابع جهانی درگیر هستند.

همکاری به‌جای رقابت

پیامد دیگر برای تصرف منابع در این واقعیت نهفته است که در صورتی‌که یک اقدام هماهنگ توسط دولت‌های جهان انجام نپذیرد، طبیعی است که مبارزه بین ملت‌ها تشدید خواهد شد. این بدان دلیل است که منابع برای همه مورد نیاز است و مبارزه برای دستیابی به سهم بیشتر منابع، جزء طبیعت انسانی محسوب می‌شود. در این زمینه، نیاز به جمع‌آوری جهانی افراد متمایزی وجود دارد تا به‌جای جنگ بر سر منابع، استراتژی‌های مشترک را به‌کار ببرند. همکاری باید کلیدی به‌جای رقابت باشد.